Ενα κείμενο για τον Ελεύθερο Γαλαξία
Με μία πρώτη – εξωτερική – ματιά, το πρωτότυπο του εγχειρήματος του Ελεύθερου Γαλαξία έγκειται στο ότι άνθρωποι προερχόμενοι από ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα, που πιάνει από την κοινοβουλευτική ριζοσπαστική αριστερά μέχρι τον αντιεξουσιαστικό χώρο, δραστηριοποιούνται από κοινού για να προτείνουν στην τοπική κοινωνία δραστηριότητες μη εμπορευματικού χαρακτήρα, καθώς και εκδηλώσεις κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Η συνύπαρξη αυτή κατέστη δυνατή, χάριν της υιοθέτησης της οργανωτικής δομής που χαρακτηρίζει το Κοινωνικό Φόρουμ: αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων βάσει συναίνεσης και όχι πλειοψηφίας. Είναι το δάνειο αυτό, το οποίο, εξασφαλίζοντας την ισότιμη συμμετοχή κάθε μειοψηφίας στην διαμόρφωση των αποφάσεων, εγκαθιστά ένα πνεύμα εμπιστοσύνης μεταξύ των συμμετεχόντων και επιτρέπει έτσι την κοινή δράση.
Το πραγματικά πρωτότυπο στο εγχείρημα του Ελ. Γαλαξία είναι το ότι η πολλαπλότητα αυτή συνυπάρχει όχι στο πλαίσιο ενός κινήματος διεκδίκησης, αλλά εντός ενός αυτόδιαχειριστικού πειράματος. Και αυτό για τον εξής λόγο. Η ποικιλία των ιδεολογικών μοντέλων αντανακλάται και στο νόημα που αποδίδει ο καθένας στην αυτοοργάνωση. Ετσι, εκεί που σε άλλες αυτοδιαχειριστικές καταλήψεις, μια κοινώς αποδεκτή ιδέα περί του τί είναι η αυτοοργάνωση αποτελεί το προαπαιτούμενο της δράσης, εδώ είναι πάντα το ζητούμενο.
Βέβαια, αυτή η συνεχής αναζήτηση – συχνά μέσω αντεγκλήσεων και διαφωνιών – του τί μπορεί τελικά να είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος, του ποιες συμπεριφορές και πρακτικές μπορούν να γίνονται αποδεκτές, έχει το μειονέκτημα ότι δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές των συμμετεχόντων. Από την άλλη όμως, έχει το πλεονέκτημα ότι καταδεικνύει με αδιάψευτο τρόπο τα πραγματικά εμπόδια του εγχειρήματος: μισαλλοδοξία, εγωισμός, κοινωνικός συντηρητισμός, εξουσιολαγνεία, πλευρές δηλαδή του εαυτού μας που τις γεννά η ανταγωνιστική και αυταρχική δομή της κοινωνίας μας.
Αν λοιπόν, για έναν εξωτερικό παρατηρητή, ο Ελ. Γαλαξίας φαίνεται να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί εξαιτίας των ιδεολογικών αντιθέσεων όσων τον συναπαρτίζουν, για όποιον συμμετέχει γίνεται ξεκάθαρο πως είναι ο ίδιος που ακροβατεί μεταξύ της αποξένωσης που του επιβάλει ο καπιταλισμός και της ανάγκης του να επανεφεύρει την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.
Και αυτός ο ίλιγγος κάνει την συμμετοχή μεθυστική.
Πασχάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου