Ελαιώνας: Mall τέλος
Στις 15.10.2009 εκδόθηκε η οριστική απόφαση του Συμβουλίου της επικρατείας σχετικά με την ανάπλαση στον Βοτανικό. Η απόφαση δικαιώνει απόλυτα τους ενεργούς κατοίκους, τους φορείς και τις συλλογικότητες που εξ αρχής εναντιώθηκαν στα σχέδια για τη δημιουργία εμπορικού κέντρου στον Ελαιώνα.
Η απόφαση δίνει το πράσινο φως για την κατασκευή του γηπέδου, ακυρώνει όμως ως αντισυνταγματικές και αντίθετες με την προστασία του περιβάλλοντος, τις σχετικές διατάξεις, που προέβλεπαν τη δημιουργία εμπορικού κέντρου και δημαρχιακού μεγάρου σε χώρο που από το 1995 προορίζεται για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου.
Παρά την απόφαση, ο Δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης κάνει πως δεν καταλαβαίνει και σε ανακοίνωση του καταφέρεται για άλλη μια φορά κατά των «πολιτών» (εντός εισαγωγικών!) που προσέφυγαν στο ΣτΕ, καλώντας τους να μην το …ξανακάνουν. Όσο για τη νέα κυβέρνηση, παρά την προσπάθειά της να οικοδομήσει το οικολογικό της προφίλ, μετά την απόφαση του ΣτΕ, δεν έχει τοποθετηθεί, ή πολύ περισσότερο, δεσμευθεί για το μέλλον του Ελαιώνα.
Σήμερα, όλοι αυτοί που συκοφαντούσαν τους ενεργούς πολίτες, γιατί υποτίθεται ότι έβαζαν εμπόδια στο γήπεδο του ΠΑΟ, είναι απολύτως εκτεθειμένοι. Μετά την απόφαση του ΣτΕ, είναι περισσότερο από σαφές ότι αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν το γήπεδο αλλά η προώθηση ιδιωτικών σχεδιασμών και συμφερόντων.
Η απόφαση του ΣτΕ, βάζει τέλος στα σχέδια για την τσιμεντοποίηση του Ελαιώνα και αποτελεί σοβαρή παρακαταθήκη για τη δημιουργία εκτεταμένων χώρων πρασίνου. Μετά την νικηφόρα έκβαση αυτής της μάχης σήμερα, η προοπτική της δημιουργίας μητροπολιτικού πάρκου στον Ελαιώνα, παραμένει ανοιχτή και αποτελεί το επόμενο στοίχημα. Με τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή όλων μας μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Απεργίες
Απεργίες
Με αφορμή τις απεργίες στη Wind και τη Vodafone, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την ανακοίνωση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών:«Εδώ και αρκετό διάστημα οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της «απελευθέρωσης» των επικοινωνιών, της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και της έντασης του ανταγωνισμού ανάμεσα στις εταιρείες του κλάδου. Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών συσσώρευσαν τεράστια κέρδη μέσα από παχυλές κρατικές επιδοτήσεις και Ευρωπαϊκά προγράμματα. Πάνω από όλα όμως, αυτό που οδήγησε στην κερδοφορία των εταιρειών, ήταν η υπερεκμετάλλευση των ίδιων των εργαζόμενων. Οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εντατικοί ρυθμοί, η επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου, η ανυπαρξία κλαδικής συλλογικής σύμβασης και βαρέων και ανθυγιεινών στο χώρο, η μισθολογική λιτότητα, η ελαστικοποίηση-διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η δίωξη του συνδικαλισμού, ήταν τα δομικά υλικά του Ελντοράντο στις τηλεπικοινωνίες.Σήμερα ζητάνε από τους εργαζόμενους νέες «θυσίες» στο όνομα της κρίσης, με τις χαμένες θέσεις εργασίας, τις μη πληρωμές και την ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους! Μια σύντομη ανάγνωση του τελευταίου διαστήματος αρκεί, για να δείξει τις πραγματικές διαστάσεις της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους: Απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας, σε όλες σχεδόν τις εταιρίες. Οι συμβασιούχοι αποτελούν τα πρώτα θύματα, καθώς μετά από χρόνια δουλειάς πετιούνται στην ανεργία για να «αντικατασταθούν» με νέους συμβασιούχους, ακόμα πιο ελαστικούς. Οι υπεργολαβίες και το φραντσάιζ απειλούν να διαλύσουν κάθε σταθερότητα στις εργασιακές σχέσεις. Η εργοδοσία στο όνομα της «συγκράτησης» των απολύσεων και της οικονομικής κρίσης, προσπαθεί να παγώσει τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις. Αποφασιστικός παράγοντας για το σταμάτημα των σχεδίων της εργοδοσίας είναι ο συλλογικός αγώνας των εργαζομένων. Οι αγώνες, οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται στον κλάδο, τα νέα σωματεία που φτιάχτηκαν το τελευταίο διάστημα, δείχνουν πως οι εργαζόμενοι αναζητούν τρόπους να οργανωθούν και να παλέψουν και πως η εργοδοσία δεν είναι πια μόνη. Κάθε απόλυση, κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, πρέπει να είναι πραγματική μάχη, να συνδέεται με τον αγώνα όλων μας. Η συλλογικότητα, κόντρα στις αυταπάτες του ατομικού βολέματος και πως «ο καθένας μόνος του θα τη γλιτώσει», είναι ο δικός μας δρόμος. Είναι η αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων κόντρα στη λογική που μας καλεί να διαχειριστούμε την κρίση από κοινού με τους εργοδότες, να την πληρώσουμε εμείς δηλαδή, κόντρα στην πολιτική της ανασφάλειας, της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας και των απαράδεκτων συνθηκών ζωής και εργασίας.»
Με αφορμή τις απεργίες στη Wind και τη Vodafone, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την ανακοίνωση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών:«Εδώ και αρκετό διάστημα οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της «απελευθέρωσης» των επικοινωνιών, της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και της έντασης του ανταγωνισμού ανάμεσα στις εταιρείες του κλάδου. Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών συσσώρευσαν τεράστια κέρδη μέσα από παχυλές κρατικές επιδοτήσεις και Ευρωπαϊκά προγράμματα. Πάνω από όλα όμως, αυτό που οδήγησε στην κερδοφορία των εταιρειών, ήταν η υπερεκμετάλλευση των ίδιων των εργαζόμενων. Οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εντατικοί ρυθμοί, η επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου, η ανυπαρξία κλαδικής συλλογικής σύμβασης και βαρέων και ανθυγιεινών στο χώρο, η μισθολογική λιτότητα, η ελαστικοποίηση-διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η δίωξη του συνδικαλισμού, ήταν τα δομικά υλικά του Ελντοράντο στις τηλεπικοινωνίες.Σήμερα ζητάνε από τους εργαζόμενους νέες «θυσίες» στο όνομα της κρίσης, με τις χαμένες θέσεις εργασίας, τις μη πληρωμές και την ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους! Μια σύντομη ανάγνωση του τελευταίου διαστήματος αρκεί, για να δείξει τις πραγματικές διαστάσεις της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους: Απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας, σε όλες σχεδόν τις εταιρίες. Οι συμβασιούχοι αποτελούν τα πρώτα θύματα, καθώς μετά από χρόνια δουλειάς πετιούνται στην ανεργία για να «αντικατασταθούν» με νέους συμβασιούχους, ακόμα πιο ελαστικούς. Οι υπεργολαβίες και το φραντσάιζ απειλούν να διαλύσουν κάθε σταθερότητα στις εργασιακές σχέσεις. Η εργοδοσία στο όνομα της «συγκράτησης» των απολύσεων και της οικονομικής κρίσης, προσπαθεί να παγώσει τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις. Αποφασιστικός παράγοντας για το σταμάτημα των σχεδίων της εργοδοσίας είναι ο συλλογικός αγώνας των εργαζομένων. Οι αγώνες, οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται στον κλάδο, τα νέα σωματεία που φτιάχτηκαν το τελευταίο διάστημα, δείχνουν πως οι εργαζόμενοι αναζητούν τρόπους να οργανωθούν και να παλέψουν και πως η εργοδοσία δεν είναι πια μόνη. Κάθε απόλυση, κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, πρέπει να είναι πραγματική μάχη, να συνδέεται με τον αγώνα όλων μας. Η συλλογικότητα, κόντρα στις αυταπάτες του ατομικού βολέματος και πως «ο καθένας μόνος του θα τη γλιτώσει», είναι ο δικός μας δρόμος. Είναι η αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων κόντρα στη λογική που μας καλεί να διαχειριστούμε την κρίση από κοινού με τους εργοδότες, να την πληρώσουμε εμείς δηλαδή, κόντρα στην πολιτική της ανασφάλειας, της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας και των απαράδεκτων συνθηκών ζωής και εργασίας.»
Εξάρχεια, Νίκαια,
Εξάρχεια, Νίκαια,
σύντομα και στη γειτονιά σας
Εξάρχεια: Από το βράδυ της 8/10, εκατοντάδες όργανα της "προστασίας του πολίτη" (διμοιρίες ΜΑΤ, ειδ. φρουροί, ομάδα Ζ, Δ, και ασφαλίτες με πολιτικά) καταλαμβάνουν με στρατιωτικού τύπου επιχείρηση τα Εξάρχεια (περικύκλωση και αποκλεισμός της περιοχής για πολλές ώρες και σε τακτά διαστήματα από τότε).Συμπεριφερόμενοι ως στρατός κατοχής, προχωρούν σε εξευτελιστικές σωματικές έρευνες κατοίκων και θαμώνων, σε εκφοβιστικούς ελέγχους στοιχείων, σε αυθαίρετες προσαγωγές και συλλήψεις. με προφανή στόχο την κατατρομοκράτηση του κόσμου που διαμένει και συχνάζει στην περιοχή
Νίκαια: Μετά τη βίαιη καταστολή της πορείας διαμαρτυρίας για την δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από όργανα της τάξης, (εξαιτίας, σας υπενθυμίζουμε, της ιδιαίτερης μεταχείρησης του στο ΑΤ της Νίκαιας, η οποία δεν περιορίστηκε στο ξυλοδαρμό του), που κατέληξε σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, η "Κοκκινιά" ξανάζησε το τι σημαίνει κατοχή και μπλόκο, αυτή τη φορά όμως από τους "προστάτες του πολίτη". Το σκηνικό και εδώ, ίδιο με τα Εξάρχεια (αστυνομικά μπλόκα και σωματικές έρευνες, κτλ) με μία όμως σημαντική διαφορά: οι 5 από τους 8 συλληφθέντες διώκονται για κακουργήματα με βάση τον ¨κουκουλονόμο", γεγονός που σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν άμεσα το ενδεχόμενο προφυλάκισής τους.
Αυτά τα δύο δείγματα γραφής της "νέας" κυβέρνησης, καθιστούν ξεκάθαρο πως στόχος της είναι όχι ο περιορισμός (τουλάχιστον) της αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας της προηγούμενης περιόδου (θύμα της οποίας υπήρξε ο Αλ Γρηγορόπουλος, ας μην το ξεχνάμε), αλλά η αναβάθμισή της: τα όργανα της τάξης αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά δυνάμεων κατοχής με απεριόριστες εξουσίες, Οπως και στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το περασμένο Δεκέμβρη, είμαστε εμείς, οι πολίτες αυτού του τόπου, που μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφική για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας εξέλιξη. Διαφορετικά, τα μπλόκα και οι συνακόλουθοι εξευτελισμοί και ποδοπάτηση της ανθρώπινής αξιοπρέπειάς μας, θα φτάσουν σύντομα και στις γειτονιές μας.
σύντομα και στη γειτονιά σας
Εξάρχεια: Από το βράδυ της 8/10, εκατοντάδες όργανα της "προστασίας του πολίτη" (διμοιρίες ΜΑΤ, ειδ. φρουροί, ομάδα Ζ, Δ, και ασφαλίτες με πολιτικά) καταλαμβάνουν με στρατιωτικού τύπου επιχείρηση τα Εξάρχεια (περικύκλωση και αποκλεισμός της περιοχής για πολλές ώρες και σε τακτά διαστήματα από τότε).Συμπεριφερόμενοι ως στρατός κατοχής, προχωρούν σε εξευτελιστικές σωματικές έρευνες κατοίκων και θαμώνων, σε εκφοβιστικούς ελέγχους στοιχείων, σε αυθαίρετες προσαγωγές και συλλήψεις. με προφανή στόχο την κατατρομοκράτηση του κόσμου που διαμένει και συχνάζει στην περιοχή
Νίκαια: Μετά τη βίαιη καταστολή της πορείας διαμαρτυρίας για την δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από όργανα της τάξης, (εξαιτίας, σας υπενθυμίζουμε, της ιδιαίτερης μεταχείρησης του στο ΑΤ της Νίκαιας, η οποία δεν περιορίστηκε στο ξυλοδαρμό του), που κατέληξε σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, η "Κοκκινιά" ξανάζησε το τι σημαίνει κατοχή και μπλόκο, αυτή τη φορά όμως από τους "προστάτες του πολίτη". Το σκηνικό και εδώ, ίδιο με τα Εξάρχεια (αστυνομικά μπλόκα και σωματικές έρευνες, κτλ) με μία όμως σημαντική διαφορά: οι 5 από τους 8 συλληφθέντες διώκονται για κακουργήματα με βάση τον ¨κουκουλονόμο", γεγονός που σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν άμεσα το ενδεχόμενο προφυλάκισής τους.
Αυτά τα δύο δείγματα γραφής της "νέας" κυβέρνησης, καθιστούν ξεκάθαρο πως στόχος της είναι όχι ο περιορισμός (τουλάχιστον) της αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας της προηγούμενης περιόδου (θύμα της οποίας υπήρξε ο Αλ Γρηγορόπουλος, ας μην το ξεχνάμε), αλλά η αναβάθμισή της: τα όργανα της τάξης αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά δυνάμεων κατοχής με απεριόριστες εξουσίες, Οπως και στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το περασμένο Δεκέμβρη, είμαστε εμείς, οι πολίτες αυτού του τόπου, που μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφική για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας εξέλιξη. Διαφορετικά, τα μπλόκα και οι συνακόλουθοι εξευτελισμοί και ποδοπάτηση της ανθρώπινής αξιοπρέπειάς μας, θα φτάσουν σύντομα και στις γειτονιές μας.
«Φουρτούνα» στο λιμάνι
«Φουρτούνα» στο λιμάνι
Η "φουρτούνα" που έχει ξεσπάσει στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά, δεν είναι χθεσινή. Ο αγώνας, που συκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ και χτυπήθηκε με ΜΑΤ και χημικά από την προηγούμενη κυβέρνηση, κρατάει πάνω από δυο χρόνια. Ήταν αγώνας ενάντια στην παραχώρηση - ξεπούλημα του ΟΛΠ, για να μην παραχωρηθεί μια κερδοφόρα επιχείρηση, για να μην καταστρατηγηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.Ο ΟΛΠ είναι μια διαχρονικά κερδοφόρα επιχείρηση –το 2007 είχε καθαρά κέρδη 36 εκ. ευρώ, ενώ κέρδη είχε παρά τα προβλήματα, λόγω της πρόθεσης της κυβέρνησης να παραχωρήσει το λιμάνι, ακόμη και το 2008. Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι παραχωρείται, με αποικιοκρατικούς ορούς μια στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία δημόσια επιχείρηση με υψηλή κερδοφορία.
Η COSCO παίρνει το λιμάνι για 40 χρόνια και σαν να μην έφτανε αυτό της παραχωρούνται πρωτοφανείς φοροαπαλλαγές.
Η ενημέρωση όμως για όλα αυτά απουσιάζει από τα ΜΜΕ αντίθετα πλεονάζουν οι αναφορές στα «ρετιρέ» και στους «αριστοκράτες λιμενεργάτες». Ποια όμως είναι η πραγματικότητα για αυτό το θέμα; Οι εργαζόμενοι έχουν πολλές φόρες με συγκεκριμένα στοιχεία απαντήσει σε αυτή την προσπάθεια συκοφάντησης. Ο μέσος μισθός ενός εργαζομένου στον ΟΛΠ είναι περίπου 1500 ευρώ. Τα υπόλοιπα αφορούν υπερωριακή απασχόληση και Σαββατοκύριακα και αφορούν ελαχίστους εργαζομένους (χείριστες ειδικών μηχανημάτων). Αλλά αλήθεια ποια λογική επιτρέπει να μην πληρώνονται οι υπερωρίες;
Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κατήγγειλε σε υψηλούς τόνους τη σύμβαση ως αποικιοκρατική, ως ξεπούλημα, ως βλαπτική για το δημόσιο συμφέρον και προεκλογικά υποσχόταν ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα την ακυρώσει. Σήμερα μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση χωρίς να θίγει την ουσία της σύμβασης. Αντίθετα κάνει προτάσεις στους κινέζους για επέκταση της συμφωνίας με την COSCO.
Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά έχουν δώσει αγώνα για χρόνια υπερασπίζοντας πρώτα από όλα τη δημόσια περιουσία και δεν δείχνουν διατιθέμενοι να καμφθούν από κάποια ψίχουλα που ίσως τους παραχωρηθούν. Όπως οι ίδιοι μάλιστα λένε «πρώτα δημόσιο το λιμάνι και μετά τα εργασιακά».
Η "φουρτούνα" που έχει ξεσπάσει στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά, δεν είναι χθεσινή. Ο αγώνας, που συκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ και χτυπήθηκε με ΜΑΤ και χημικά από την προηγούμενη κυβέρνηση, κρατάει πάνω από δυο χρόνια. Ήταν αγώνας ενάντια στην παραχώρηση - ξεπούλημα του ΟΛΠ, για να μην παραχωρηθεί μια κερδοφόρα επιχείρηση, για να μην καταστρατηγηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.Ο ΟΛΠ είναι μια διαχρονικά κερδοφόρα επιχείρηση –το 2007 είχε καθαρά κέρδη 36 εκ. ευρώ, ενώ κέρδη είχε παρά τα προβλήματα, λόγω της πρόθεσης της κυβέρνησης να παραχωρήσει το λιμάνι, ακόμη και το 2008. Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι παραχωρείται, με αποικιοκρατικούς ορούς μια στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία δημόσια επιχείρηση με υψηλή κερδοφορία.
Η COSCO παίρνει το λιμάνι για 40 χρόνια και σαν να μην έφτανε αυτό της παραχωρούνται πρωτοφανείς φοροαπαλλαγές.
Η ενημέρωση όμως για όλα αυτά απουσιάζει από τα ΜΜΕ αντίθετα πλεονάζουν οι αναφορές στα «ρετιρέ» και στους «αριστοκράτες λιμενεργάτες». Ποια όμως είναι η πραγματικότητα για αυτό το θέμα; Οι εργαζόμενοι έχουν πολλές φόρες με συγκεκριμένα στοιχεία απαντήσει σε αυτή την προσπάθεια συκοφάντησης. Ο μέσος μισθός ενός εργαζομένου στον ΟΛΠ είναι περίπου 1500 ευρώ. Τα υπόλοιπα αφορούν υπερωριακή απασχόληση και Σαββατοκύριακα και αφορούν ελαχίστους εργαζομένους (χείριστες ειδικών μηχανημάτων). Αλλά αλήθεια ποια λογική επιτρέπει να μην πληρώνονται οι υπερωρίες;
Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κατήγγειλε σε υψηλούς τόνους τη σύμβαση ως αποικιοκρατική, ως ξεπούλημα, ως βλαπτική για το δημόσιο συμφέρον και προεκλογικά υποσχόταν ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα την ακυρώσει. Σήμερα μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση χωρίς να θίγει την ουσία της σύμβασης. Αντίθετα κάνει προτάσεις στους κινέζους για επέκταση της συμφωνίας με την COSCO.
Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά έχουν δώσει αγώνα για χρόνια υπερασπίζοντας πρώτα από όλα τη δημόσια περιουσία και δεν δείχνουν διατιθέμενοι να καμφθούν από κάποια ψίχουλα που ίσως τους παραχωρηθούν. Όπως οι ίδιοι μάλιστα λένε «πρώτα δημόσιο το λιμάνι και μετά τα εργασιακά».
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Εξάρχεια, Νίκαια, σύντομα και στη γειτονιά σας
Εξάρχεια, Νίκαια, σύντομα και στη γειτονιά σας
ένα κείμενο του Πασχάλη Ντ. για την καταστολή
Εξάρχεια: Από το βράδυ της 8/10, εκατοντάδες όργανα της "προστασίας του πολίτη" (διμοιρίες ΜΑΤ, ειδ. φρουροί, ομάδα Ζ, Δ, και ασφαλίτες με πολιτικά) καταλαμβάνουν με στρατιωτικού τύπου επιχείρηση τα Εξάρχεια (περικύκλωση και αποκλεισμός της περιοχής για πολλές ώρες και σε τακτά διαστήματα από τότε).Συμπεριφερόμενοι ως στρατός κατοχής ισάξιος των ισραηλινών δυνάμεων στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, προχωρούν σε εξευτελιστικές σωματικές έρευνες κατοίκων και θαμώνων, σε εκφοβιστικούς ελέγχους στοιχείων, σε αυθαίρετες προσαγωγές και συλλήψεις. με προφανή στόχο την κατατρομοκράτηση του κόσμου που διαμένει και συχνάζει στην περιοχή
Νίκαια: Μετά τη βίαιη καταστολή της πορείας διαμαρτυρίας για την δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από όργανα της τάξης, (εξαιτίας, σας υπενθυμίζουμε, της ιδιαίτερης μεταχείρησης του στο ΑΤ της Νίκαιας, η οποία δεν περιορίστηκε στο ξυλοδαρμό του), που κατέληξε σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, η "Κοκκινιά" ξανάζησε το τι σημαίνει κατοχή και μπλόκο, αυτή τη φορά όμως από τους "προστάτες του πολίτη". Το σκηνικό και εδώ, ίδιο με τα Εξάρχεια (αστυνομικά μπλόκα και σωματικές έρευνες, κτλ) με μία όμως σημαντική διαφορά: οι 5 από τους 8 συλληφθέντες διώκονται για κακουργήματα με βάση τον ¨κουκουλονόμο", γεγονός που σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν άμεσα το ενδεχόμενο προφυλάκισής τους.
Αυτά τα δύο δείγματα γραφής της "νέας" κυβέρνησης, καθιστούν ξεκάθαρο πως στόχος της είναι όχι ο περιορισμός (τουλάχιστον) της αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας της προηγούμενης περιόδου (θύμα της οποίας υπήρξε ο Αλ Γρηγορόπουλος, ας μην το ξεχνάμε), αλλά η αναβάθμισή της: τα όργανα της τάξης αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά δυνάμεων κατοχής με απεριόριστες εξουσίες, Οπως και στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το περασμένο Δεκέμβρη, είμαστε εμείς, οι πολίτες αυτού του τόπου, που μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφική για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας εξέλιξη. Διαφορετικά, τα μπλόκα και οι συνακόλουθοι εξευτελισμοί και ποδοπάτηση της ανθρώπινής αξιοπρέπειάς μας, θα φτάσουν σύντομα και στις γειτονιές μας.
Νίκαια: Μετά τη βίαιη καταστολή της πορείας διαμαρτυρίας για την δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από όργανα της τάξης, (εξαιτίας, σας υπενθυμίζουμε, της ιδιαίτερης μεταχείρησης του στο ΑΤ της Νίκαιας, η οποία δεν περιορίστηκε στο ξυλοδαρμό του), που κατέληξε σε ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, η "Κοκκινιά" ξανάζησε το τι σημαίνει κατοχή και μπλόκο, αυτή τη φορά όμως από τους "προστάτες του πολίτη". Το σκηνικό και εδώ, ίδιο με τα Εξάρχεια (αστυνομικά μπλόκα και σωματικές έρευνες, κτλ) με μία όμως σημαντική διαφορά: οι 5 από τους 8 συλληφθέντες διώκονται για κακουργήματα με βάση τον ¨κουκουλονόμο", γεγονός που σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν άμεσα το ενδεχόμενο προφυλάκισής τους.
Αυτά τα δύο δείγματα γραφής της "νέας" κυβέρνησης, καθιστούν ξεκάθαρο πως στόχος της είναι όχι ο περιορισμός (τουλάχιστον) της αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας της προηγούμενης περιόδου (θύμα της οποίας υπήρξε ο Αλ Γρηγορόπουλος, ας μην το ξεχνάμε), αλλά η αναβάθμισή της: τα όργανα της τάξης αποκτούν πλέον χαρακτηριστικά δυνάμεων κατοχής με απεριόριστες εξουσίες, Οπως και στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το περασμένο Δεκέμβρη, είμαστε εμείς, οι πολίτες αυτού του τόπου, που μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφική για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας εξέλιξη. Διαφορετικά, τα μπλόκα και οι συνακόλουθοι εξευτελισμοί και ποδοπάτηση της ανθρώπινής αξιοπρέπειάς μας, θα φτάσουν σύντομα και στις γειτονιές μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
