"...Αν αναζητά κάποιος τον ορισμό της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, αρκεί να επισκεφτεί τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας στην Ηλεία. Η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ενός κόσμου εξαθλιωμένων μεταναστών, εργατών γης, είναι το μέσο μιας χούφτας επικυρίαρχων για τη διαιώνιση της σύγχρονης δουλοκτησίας. ..."
Τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας
http://www.anarkismo.net/article/13233
Δεν μεγάλωσα με παραμύθια για πρίγκηπες. Αντι γι’ αυτά άκουγα ιστορίες από την αντίσταση για κοπέλες «που της πάτησε το τανξ
στη διαδήλωση στην κατοχή» και «για παλήκαρους που εμφανιστήκανε μες την Αθήνα, στην κηδεία με τα μούσια και τα φυσεκλίκια» για να τιμήσουνε τους πρώτους νεκρούς των δεκεμβριανών. Αυτές είναι οι πρώτες μου μνήμες.
Μια απ’ αυτές τις ιστορίες ήταν ότι στην Πελοπόννησο, «εκείνα τα παληκάρια τους ελασίτες που πιάνανε μετά την κατοχή, οι γριβαίοι κι οι ταματασφαλίτες τα δένανε πίσω από τα τζιπ και τα σέρνανε σε κείνα τα βουνά πάνω στις πέτρες».
Αυτό ήταν και το τέλος του κεντρικού ήρωα της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα. Δεμένος πίσω από το τζιπ στις πέτρες.
Τι άλλαξε από τότε στη Μανωλάδα; Το τζιπ έγινε μηχανάκι, οι παλήκαροι γίνανε μεροκαματιάρηδες φουκαράδες αλλά οι μπουραντάδες μείνανε μπουραντάδες.
Μάρω
